Tijdens de afgelopen 2 weken heb ik deze opmerking nu 3x gehoord. Uit de mond van prille twintigers die sinds enkele maanden aan hun eerste job begonnen zijn.
Tja, toen ik begin 20 was vond ik iemand in de 40 ook oud. Dus herkenbaar en best grappig.
Als 45-er bekijk ik de dingen wel heel anders! En voel ik me in de fleur van mijn leven.
Ik had mensen voor zot verklaard mochten ze me toen hebben verteld dat ik vandaag
👟 met sneakers onder een kleedje of rok “naar het werk ga”.
🐕 soms om 5u30 opsta om met de hond te gaan wandelen voor ik naar een opleidingslocatie vertrek. Ik die nooit een vroege vogel ben geweest. En ik geniet er nu van. De dag starten met een frisse neus en een leeg hoofd. Zalig!
🙃 dingen durf en doe waar ik toen absoluut het lef niet voor had.
💗 veel meer naar mijn hart luister en nee zeg als iets niet goed voelt.
↪ mijn business een volledig nieuwe wending aan het geven ben. Het nieuwe is nog niet helemaal helder en toch ben ik het oude al aan het loslaten. Zoals een jarenlange samenwerking waarin ik niet meer geloof en waarin we niet dezelfde waarden delen. Zelfs al creëert het even een “oh s💩t” moment in mijn oerbrein, zoals mijn favoriete duotrainer Chris het zo mooi zegt.
🌍 zelfs concrete plannen aan het maken ben voor een verhuis naar het buitenland. Bye bye Belgium!
Eén van die prille twintigers vroeg me: welke wijze raad zou je me geven?
Ik heb hem geantwoord dat ik hem geen advies ging geven, enkel de boodschap die mijn jongere zelf toen nodig had:
💓 Leef je eigen leven 👣
Niet het leven volgens de verwachtingen van je omgeving en al zeker niet volgens de conditioneringen van deze maatschappij.
